FORMY PRZEMOCY DZIECI WOBEC DZIECI

Przemoc fizyczna:
bicie, kopanie, popychanie, niszczenie rzeczy, plucie, zamykanie w pomieszczeniach, wymuszanie pieniędzy, itp.
Przemoc słowna:
przezywanie, wyśmiewanie, poniżanie, grożenie, obgadywanie, szantażowanie.
Przemoc bez słów:
min, wrogie gesty, izolowanie, manipulowanie związkami.

Przemoc, która trwa dłuższy czas nazywa się znęcaniem.

Jak możesz poznać, że Twoje dziecko jest ofiarą przemocy?
    Większość dzieci nie informuje dorosłych, że doświadcza przemocy. Są różne powody tego milczenia; lęk przed zemstą sprawców, brak wiary w pomoc i zmianę sytuacji, obawa, że  nikt  nie uwierzy, poczucie winy, wstyd, itp.

Dzieci będące ofiarami zwykle:

• Mają sińce, zniszczone lub brudne ubrania, zniszczone przybory szkolne, zapytane nie potrafią powiedzić co się stało;

• Wyglądają na nieszczęśliwe, gorzej sypiają;

• Osiągają gorsze wynki w nauce;

• Myślą o sobie, że są gorsze, wycofują się z kontaktów z innymi;

• Stają się „zamknięte” w sobie;

• Stają się apatyczne lub agresywne;

• Mogą nie mieć żadnego bliskiego przyjaciela;

• Unikają szkoły, np. rano skarżą się na bóle głowy, brzucha, tacą apetyt;

• Spóźniają się do szkoły, trzymają się blisko nauczyciela;

• Wracają ze szkoły powoli, często dłuższą drogą;

• Kradną z domu pieniądze lub cenne przedmioty.

JAK POROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM?

Jeśli obawiasz się, że Twoje dziecko stało się ofiarą przemocy w szkol, przede wszystkim spróbuj z nim porozmawiać o tym wprost.

Gdy decydujesz sią na rozmowę z dzieckiem, postaraj się :

• Wysłuchać je uważnie (nie przerywaj, nie pospieszaj, sprawdzaj czy dobrze zrozumiałeś);

• Zebrać (zapisać) informacje dotyczące konkretnych zdarzeń;

• Zapewnić, że bardzo je kochasz, jesteś po jego stronie i nie pozwolisz na krzywdzenie;

• Zapewnić o swojej gotowości do pomocy;

• Nie wyśmiewać jego słabości

• Pomóc mu uwierzyć w siebie, docenić każdy wysiłek („próbowałeś się bronić”, „zrobiłeś co mogłeś”, „odszedłeś z podniesioną głową”);

• Pozwolić mu na płacz, uszanować jego lęk i bezradność („wiem, że to przykre”, „nie jest łatwo się bronić”);

• Nie bagatelizować sprawy.

PAMIĘTAJ:

Żadne dziecko nie jest winne temu, że stało się ofiarą przemocy.

Każdy ma prawo być wrażliwym, słabszym, bezbronnym.

Nikt nie ma prawa użyć w stosunku do dziecka przemocy.

ODDZIAŁYWANIE GIER KOMPUTEROWYCH NA PSYCHIKĘ

I ROZWÓJ DZIECKA

We współczesnym świecie  nie wyobrażamy sobie funkcjonowania bez telewizji, komputera, Internetu. Ulubioną i często jedyną formą sposobu spędzania wolnego czasu dzieci, młodzieży, a nawet osób dorosłych stały się gry komputerowe.

         Zjawisko gier komputerowych budzi obecnie spore i sprzeczne emocje. Z jednej strony gry komputerowe są odbierane jako nowoczesna i bardzo atrakcyjna zabawa, pozwalająca przeżyć wiele fascynujących przygód w wirtualnym świecie,  z drugiej strony ta  „nowoczesna forma zabawy” często przeraża ogromnym ładunkiem przemocy, okrucieństwa, budząc uzasadniony niepokój rodziców, wychowawców, psychologów i pedagogów, co do negatywnego wpływu tych treści na rozwój dziecka.

         Korzystanie z gier komputerowych,  ma także dobre strony. Używanie komputera wymaga znacznej sprawności koordynacji wzrokowo-ruchowej, procesów myślowych i decyzyjnych, refleksu itp. Ponieważ większość gier umożliwia dowolny wybór poziomu trudności i dostosowanie go do swoich możliwości, gracz ma możliwość wygrywania. Wygrane wzmacniają poczucie własnej wartości, a porażki są ujmowane w kategorii błędu i przedstawiane w sposób nie raniący, z jednoczesną możliwością ich poprawiania. Wszystko to może powodować redukcję lęku, wzrost poczucia sukcesu i sprawczości, a także pobudzanie wyobraźni.

         Dotychczasowe badania nie pozwalają jeszcze na jednoznaczne i całościowe ocenienie wpływu gier komputerowych na psychikę dzieci. Jak się wydaje, dają one duże możliwości w zakresie powiększania sprawności psychomotorycznych, być może także rozwoju myślenia strategicznego. Jednocześnie jednak korzystanie z gier może doprowadzić do zawężenia zainteresowań czy nawet uzależnienia, a także negatywnych zmian w osobowości.

         W chwili obecnej liczba dzieci korzystających z gier komputerowych jest bardzo duża, a czas poświęcany na nie stale rośnie. Warto od razu dodać, że korzystanie z gier nie jest zazwyczaj przez nikogo kontrolowane, gdyż rodzice na ogół albo nie umieją się nimi posługiwać, bądź nie mają czasu na to, aby się z nimi zapoznać. Dorośli  często nie wiedzą nawet, na czym te gry polegają ani jak oddziałują na młodego gracza.

         W poradniach psychologicznych coraz częściej pojawiają się zrozpaczeni rodzice dzieci uzależnionych od gier komputerowych. Uzależnienie to zaczyna się zazwyczaj bardzo niewinnie. Najpierw jest ciekawość i zafascynowanie, dziecko spędza wiele czasu przy grach komputerowych. Rodzice z dumą patrzą na swoje kilku- czy kilkunastoletnie dziecko, które sprawnie obsługuje komputer, uważając je za młodego geniusza. Przyzwalają na to, aby dziecko spędzało wiele godzin przed komputerem, gdyż są przekonani, że rozwija ono swoje zainteresowania, a równocześnie jest w domu pod czujnym okiem rodziców. Jednak z czasem, syn lub córka zaczynają spędzać coraz więcej czasu przy grach komputerowych, przy próbie oderwania od komputera reagują wybuchami niekontrolowanej złości i agresji. Rodzice powoli tracą kontakt z dzieckiem, a ono samo zatraca kontakt z rzeczywistością, ponieważ najważniejsza staje się gra i czas spędzany w świecie wirtualnym. Zaniepokojeni rodzice szukają pomocy u psychologa, ale często dopiero wówczas, gdy dzieci są już silnie uzależnione od gier.

         Obok negatywnego wpływu gier komputerowych na psychikę dzieci i młodzieży należy również zauważyć, iż wielogodzinne spędzania czasu przy komputerze niekorzystnie wpływa na ich rozwój fizyczny. Przede wszystkim gry komputerowe wypierają prozdrowotne formy spędzania czasu – uprawianie sportu, spacery i zabawy na świeżym powietrzu. Lekarze różnych specjalności sygnalizują, iż gry komputerowe mogą być przyczyną powstawania nadwagi, dolegliwości reumatologicznych wywołanych wielokrotnym naciskaniem przycisku joysticka, odrętwienia palców i dłoni, bólu ścięgien, nadmiernego pobudzenia objawiającego się podwyższonym ciśnieniem krwi, drżenia rąk, zaniku mięśni pasa biodrowego i kręgosłupa, wad postawy, skrzywienia kręgosłupa, początków osteoporozy, wad wzroku, trwałego pogorszenia wzroku, uszkodzenia centralnego układu nerwowego. Pozostawanie w nierealnym świecie może stanowić problem kliniczny, gdyż gracz odrywa się od świata realnego, w którym żyje w rzeczywistości, przenosząc się w wyobraźni w świat fikcji, a granice między życiem realnym a fikcyjnym się zacierają. Zainteresowanie grami wideo może ograniczać czas przeznaczany na kontakty społeczne.

        Korzystanie z gier komputerowych przez dzieci. Ogólne zasady jakimi my dorośli powinniśmy się kierować, aby być świadomi tego co robią nasze dzieci i czy jest to dla nich zdrowe i bezpieczne:

• rodzice powinni ustalić zasady, z jakich gier dzieci mogą korzystać,
• dziecko powinno korzystać z gier komputerowych tylko wówczas, gdy rodzice są w domu,
• rodzice powinni bezwzględnie ograniczyć czas spędzany przy komputerze,
• dorośli powinni konsekwentnie stosować zasadę wobec dzieci: najpierw obowiązki, potem komputer,
• rodzice, opiekunowie, wychowawcy powinni wskazywać inne formy spędzania wolnego czasu,
• rodzice powinni w miarę możliwości więcej czasu spędzać z dzieckiem, poznając jego potrzeby, oczekiwania, problemy, zainteresowania,
• dorośli powinni częściej zapraszać do domu koleżanki i kolegów dziecka oraz wskazywać na np. aktywne formy wypoczynku,
• rodzice i opiekunowie powinni przede wszystkim mieć świadomość, że dzieci nie potrzebują elektronicznych zabawek, aby być szczęśliwymi - najbardziej potrzebują miłości, zrozumienia, życzliwej troski i zainteresowania ze strony dorosłych.

Podsumowując powyższe  rozważania warto zastanowić się nad słowami  psycholog M. Terlikowskiej, „Komputer może służyć zarówno rozwojowi dzieci jak i niszczeniu w nich wrażliwości i więzi społecznych”. Czy nie miała racji?

 Opracowanie:

mgr Agnieszka Golec

Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej

   Zapraszamy do zapoznania się z  analizą rysunku dziecka -" Postać ludzka w prac ucznia".

ANALIZA__RYSUNKU__POSTACI__LUDZKIEJ_W_PRACY_DZIECKA.docx

PORADNIK PEDAGOGA - warto przeczytać

uzaleznienia_behawioralne_kompendium_wiedzy_dla_uczniow_szkol-_podstawowych.pdf

uzaleznienia_behawioralne_-_przyczyny_uzaleznien_sposoby_zaradcze_i_pomoc.pdf

uzaleznienia_behawioralne_-_rodzaje_oraz_skala_zjawiska._sygnaly_ostrzegawcze_i_skutki.pdf